Zondag was Israël in rouw. Zes gijzelaars werden zaterdag, een paar dagen voordat IDF hen wilde bevrijden, door Hamas vermoord. Zes prachtige mensen, elf maanden vastgehouden, getreiterd, gekleineerd, misbruikt en nu vermoord. Nee, niet overleden zoals sommige media vermeldden, maar vermoord!
In zijn podcast vertelde een woedende Joop Soesan erover. 1 september, de eerste schooldag na de vakantie in Israël. Normaal met muziek, dans en het oplaten van duizenden ballonnen. Dit keer niets van dit alles. Alleen verdriet, rouw, verbijstering, woede.
Gisteren was er een grote landelijke staking, die later op de dag door de rechter is verboden. De bevolking eist nu dat de regering gaat onderhandelen met Hamas over de vrijlating van alle gijzelaars. Waren die onderhandelingen, waar al maanden om wordt gevraagd, eerder gevoerd dan waren er wellicht meerdere levens van gijzelaars gered. Ja, een duivels dilemma, want je moet dan met terroristen gaan onderhandelen. En wie wil dat? Is het geen toegeven aan meedogenloze moordenaars? Een paar gijzelaars ruilen voor weet ik hoeveel Palestijnen die in Israëlische gevangenissen zitten? En wanneer worden de overige gijzelaars dan vrijgelaten? Is het niet vragen om een 'tweede 7e oktober'? En met dat laatste heeft Hamas immers al meerdere keren gedreigd.
De foto's van de vermoorde gijzelaars ontroeren me. Ze hoefden niet dood, ze hadden nog een leven voor zich. Kijk eens goed in hun ogen. Ze kijken ons aan. Alsof ze ons willen zeggen: zien jullie ons? Toen nog in ons goede doen. Het leven lachte ons toe. Inmiddels zijn we vermoord. Willen jullie er alsjeblieft voor zorgen dat zoiets nooit meer gebeurt? Willen jullie er voor vechten dat jodenhaat voorgoed verdwijnt?
Lieve mensen, dat is het. Jodenhaat. Meer niet. Ook ons land is er vol van. Pro-Palestijnse demonstraties roepen op om Joden te haten. Zaterdag probeerde een groep demonstranten in Amersfoort een bijeenkomst van Christenen voor Israël te verstoren. Niet beseffend dat deze organisatie naast Joden ook Palestijnen helpt. Maar alles wat maar enigszins riekt naar Israël is inmiddels uit den boze. En dus dienen alle Joden gehaat te worden.
En dan is er iets waar ik niet uitkom. Ik heb samen met vele duizenden joden en christenen dagelijks gebeden om de vrijlating van de gijzelaars. En hoevelen hebben dit verschrikkelijke drama nu al niet meer overleefd? Leven er überhaupt nog gijzelaars? Zijn al onze gebeden dan tevergeefs geweest? Nee, kom nu niet met het stomme verhaal dat God niet bestaat. Of dat Zijn macht beperkt is. Of dat hij een God van willekeur is. Ik blijf geloven in God en in Zijn almacht. Dat heb ik in mijn leven vaak genoeg mogen ervaren. Maar ik kom er niet uit dat onze gebeden in deze niet zijn verhoord. Ik worstel daarmee. Misschien jij ook wel.
Aan de andere kant zijn er ook gijzelaars vrijgekomen dankzij de gebeden. Denk bijvoorbeeld aan Noa Argamani. Haar ernstig zieke moeder bad of zij voor haar sterven haar dochter nog mocht zien. En haar gebed werd verhoord.
Ik kijk maar weer naar die foto en naar de foto's van zoveel andere gijzelaars die het met de dood moesten bekopen. Of naar de foto's van hen die op 7 oktober als beesten werden afgeslacht. Allemaal stellen zij ons die éne vraag.
Reactie plaatsen
Reacties