Leuk dat je op bezoek komt.
Ik vind veel onderwerpen interessant zoals: Israël-Palestina, Rusland-Oekraïne, binnenlandse politiek, maatschappelijke kwesties, religieuze aangelegenheden, of gewoon alledaagse dingen.
Op FB plaatste ik in het verleden al diverse columns.
Het schrijven zat er bij mij al jong in. Als kind met een vinger op de typemachine - telkens zoekend naar de volgende letter - verzon ik al kleine verhaaltjes.
Als je mijn geschrijf kunt waarderen, of juist niet, geef dan onderaan een blog een reactie. Dat kan ook doormiddel van een ster, hoe meer hoe liever ;-).
Ik wens je veel leesplezier en wil je vragen om anderen te attenderen op mijn site. Alvast bedankt.
Email: info@gedenboer.nl
Onlangs was in de dagelijkse, altijd interessante, podcast van Joop Soesan Rabbijn Raphaël Evers te gast. In dat gesprek vertelde de Rabbijn dat de Talmoed, na de Tenach (het Oude Testament) het belangrijkste boek in de Joodse religie, precies aangeeft wat er op dit moment gaande is.
Vrijdagavond zat ik, genietend van de mooie zomeravond, op mijn balkon de digitale versie van het Nieuw Israëlitisch Weekblad te lezen.
7 juli is het negen maanden geleden dat 1200 onschuldige burgers van alle leeftijden in Israël werden afgeslacht door de terroristen van Hamas.
Zondag 23 juni bezochten we het Holocaustmuseum in Amsterdam. Daar zijn diverse aangrijpende foto’s tentoongesteld. Sommigen zijn zeer aangrijpend. Iedere foto vertelt een eigen verhaal, een eigen drama.
Precies een week geleden werden vier gijzelaars bevrijd uit de hel van Gaza. Wat een vreugde. Natuurlijk in de eerste plaats bij de gijzelaars en hun familie. En in heel Israël.
Moeder Shiri en haar twee zoontjes Ariel en Kfir.
De foto van Nika Shakarami staat al een aanal weken in een hoekje op het beeldscherm van mijn desktop, om een keer iets te gaan schrijven over de gruwelijkheden die in Iran plaatsvinden. En als ik naar haar foto kijk denk ik: hoe is het mogelijk. Zo’n mooie dame van 16 jaar. En waarom!? Ze ging demonstreren in Teheran voor meer rechten van vrouwen en kwam niet meer terug. Omgebracht door het regime.
Wat doe ik op deze Tweede Pinksterdag? Net een poos gekeken naar het live verslag van Omrop Fryslân van de Elfstedentocht voor fietsers (ruim 13.000 deelnemers) en motoren. En wat hebben ze het zwaar, want de Zuidwesthoek van de provincie wordt geplaagd door regen- en onweersbuien. Particulieren en kerken openen hun deuren voor fietsers die willen schuilen.
Vanmiddag de indrukwekkende film: ‘Mijn beste vriendin Anne’ gezien. Als je dit bekijkt begrijp je niet hoe er nog iemand één woord kwaad over de Joden kan zeggen.
Het kan mij enorm ontroeren, de foto’s en filmbeelden van de Joden die in de Tweede Wereldoorlog door de nazi’s met de trein werden afgevoerd. Waarheen wisten ze niet. Maar de meesten kwamen nooit meer terug. Diep tragisch. En als ik die stakkers dan zie, voor de laatste keer kijkend naar de camera, kan ik wel huilen. Maar ook woedend worden.
Shohreh Feshtali beleeft een zorgeloze kindertijd in het Perzië van sjah Mohammed Reza Pahlavi. Als echter in 1979, ze is dan negen jaar, de Islamitische Republiek Iran wordt uitgeroepen, verandert het verwesterde land in een streng religieus fundamentalistische staat, waarin razzia’s en openbare executies aan de orde van de dag zijn.
Jammer dat de gelijknamige demonstratie van Iraniërs en Israëlisch zondag in Den Haag niet kon doorgaan. Om organisatorische redenen, las ik. Hopelijk later wel. Oké, maar alleen al het idee dat dit georganiseerd zou worden vind ik geweldig. Ontroerend.