Week van de Lentekriebels

Deze week is het weer de Week van de Lentekriebels. Op een groot aantal basisscholen wordt uitgebreid "seksuele voorlichting” gegeven aan kinderen vanaf 4 jaar. 

De GGD en seksualiteit-expertisecentrum Rutgers organiseren deze themaweek over seks. Veel ouders maken zich echter zorgen over de expliciete inhoud van het lesmateriaal. Maar Rutgers weigert inhoudelijke verantwoording. Volgens hen komt de kritiek voort uit ‘desinformatie’. Critici worden door hen dan ook neergezet als “mensen die alleen maar commotie willen veroorzaken”.

Het materiaal dat hierbij gebruikt wordt is in een woord walgelijk. Plaatjes van penissen en vagina’s. Een memoryspel over geslachtsdelen. Hoe je als kind jezelf kunt bevredigen. Een tekening van een jongentje dat zijn hand in de richting van een volwassen man met een erectie laat gaan. Ja, zo stimuleer je pedoseksualiteit. Uiteraard wordt ook “onderwezen” in de gender-gekte. Hoe je je als meisje een jongen kunt voelen en andersom. En dat je ook van geslacht kunt veranderen.

Ook het aanmoedigen om seksueel met elkaar te gaan experimenteren hoort erbij. Als je het allebei wilt, je gelijk aan elkaar bent, de plek privé is en het past bij je leeftijd, dan is het oké.

Sorry hoor, moeten jonge kinderen hiermee worden geconfronteerd? Laat een kind een kind blijven. Laat ze spelen. Lol maken. En laat ze vooral niet pessimistisch worden over het feit dat ze misschien niet zijn zoals ze zouden moeten zijn. Kinderen zijn kwetsbaar. Ze hebben ook grenzen. En die dien je als schoolbestuur te respecteren. Ik kan me dan ook goed voorstellen dat er leerkrachten zijn die weigeren hieraan hun medewerking te geven.

Kennis- en expertisecentrum Zorg voor Seksualiteit (ZVS) neemt afstand van de Week van de Lentekriebels en ontwikkelde een lesmethode: Veiligerwijs. Deze methode is veel minder explicit en roept dus ook veel minder weerstand op dan 'de Lentekriebels'. ZVS liet weten de eenzijdige communicatie en het 'wegzetten' van 'bezorgde ouders' te betreuren. Maar door in de media te schrijven dat seksualiteit voor deze ouders een taboe is, creëer je een tegenstelling die er niet is. Waar deze ouders zich vooral zorgen over maken is dat in de Week van de Lentekriebels uitgebreid kennis gegeven wordt over de clitoris, omdat dat bijdraagt aan seksuele gelijkwaardigheid en seksueel plezier. Dit zijn lessen voor kinderen vanaf 9 jaar, in groep 6 (Bron: De Andere Krant).

Trouwens, is seksuele opvoeding niet in de eerste plaats de taak van de ouders? Zij weten als geen ander wat ze hun kind(eren) kunnen vertellen en wat (nog) niet.

Een leuk voorbeeld. Een tijdje geleden vroeg de 6-jarige kleindochter van mijn vrouw: “Gé, heb jij een piemel?” “Ja,” antwoordde ik. “Papa ook,” zei ze. Een spontane vraag waar helemaal niets mis mee was. Dat laatste had ze trouwens niet in een les op school geleerd, maar hadden papa en mama haar verteld. Zo hoort het.

Scholen zijn trouwens niet verplicht om mee te doen aan de Week van de Lentekriebels. Ze zijn wel verplicht om aandacht te besteden aan relationele- en seksuele vorming, maar mogen daarbij hun eigen lesmateriaal gebruiken. Ik denk dat het goed is om vooraf eerst ouders inzage in de lesstof te geven, zodat ze zelf kunnen oordelen of ze hun kind dit soort lessen willen laten volgen.

Gelukkig wordt tegengas geboden. Op X (Twitter) laat Raisa Blommestijn van zich horen: “Stop de waanzin en spreek je uit: indoctrinatie en seksualisering van jonge kinderen moet stoppen”. Ze had het niet beter kunnen verwoorden. Naast positieve reacties kreeg ze een enorme bagger over zich heen.

25000 mensen ondertekenden inmiddels de petitie van Gezin in Gevaar, een onderdeel van de streng-katholieke Stichting Civitas Christiana: ‘Minister, stop de week van de lentekriebels!’ Ook FvD-voorman Thierry Baudet trok fel van leer op de sociale media.

Toen ik op de lagere school zat (eind jaren vijftig, begin jaren zestig) wist ik helemaal niets over seksualiteit. Op het voortgezet onderwijs was het al niet anders. Daar lag een taboe op. Zeker in het behoudende-christelijke milieu waarin ik opgroeide. Ik heb nooit seksuele voorlichting gehad van mijn ouders en heb alles stiekem zelf moeten ontdekken. Achteraf gezien was dat natuurlijk belachelijk. Dat was het andere uiterste. Nee hoor, vroeger was heus niet alles beter.